Αρχή της Ινδίκτου

Η Εκκλησία γιορτάζει σήμεα την αρχή της Ινδίκτου. Η λέξη προέρχεται από το λατινικό "indictio", η οποία σημαίνει ορισμός, δηλαδή την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους. Ο Σ. Εύστρατιάδης στο Αγιολόγιο του, γράφει τά έξης: "Λέξις λατινική (indictio) όρισμόν σημαίνουσα καθ' όν κατά δεκαπενταετή περίοδον έπληρώνοντο εις τους αυτοκράτορας των Ρωμαίων οι φόροι. Κατά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν, την αρχήν της ίνδικτιώνος είσήγαγεν ό Αύγουστος Καίσαρ (1 -14), ότε διέταξε την γενικήν των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους απογραφήν και την είσπραξιν των φόρων, κατά την πρώτην του Σεπτεμβρίου μηνός. Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) έγένετο επισήμως χρήσις της Ινδικτιώνος ως χρονολογίας, έκτοτε δε ή εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του νυν εορτάζει την α' Σεπτεμβρίου ως αρχήν του εκκλησιαστικού έτους. "Ινδικτον ημιν ευλόγει νέου χρόνου, ώ και παλαιέ και δι' ανθρώπους νέε".

Ο Σεπτέμβριος θεωρείται η αρχή του Εκκλησιαστικού έτους διότι είναι εποχή συγκομιδής καρπών και προετοιμασίας για το νέο κύκλο βλαστήσεως, έτσι ήταν λογικό να γιορτάζεται από τους χριστιανούς η αρχή της γεωργικής περιόδου, αποδίδοντας έτσι ευχαριστίες στον Θεό για την ευλογία που έχει δώσει στην κτίση. 

Αυτή η γιορτή έχει βέβαια και απολυτίκιο για να αναδείξει την σπουδαιότητά της, 

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος β’.
Ὁ πάσης Δημιουργός τῆς κτίσεως, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδὶᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, εὐλόγησον τὸν στέφανον, τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε, φυλάττων 
ἐν εἰρήνῃ τοὺς βασιλεῖς καὶ τὴν πόλιν σου, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.