O Νίκος Μαρκάτος, τέως Πρύτανης ΕΜΠ και υποψήφιος βουλευτής Α' Αθηνών με τους Ανεξάρτητους Έλληνες...

 ...μιλά στον Αντώνη-Μάριο Παπαγιώτη,
αποκλειστικά για τo PESMAS

Γιατί να ψηφίσω τo N. Mαρκάτο;
Γιατί o Νίκος Μαρκάτος είναι ένας δημιουργικός επιστήμονας που σε όλη του τη ζωή υπηρετεί τη γνώση με εξωστρέφεια προς την κοινωνία και τον άνθρωπο. Η πολιτική, όπως ασκήθηκε τα τελευταία 40 χρόνια, δεν ήταν παρά ένα συνονθύλευμα αυθαιρεσιών που μας οδήγησαν στην καταστροφή. Όχι μόνο δεν βασίζονταν στη γνώση, αλλά ήταν και αήθης. Αποκαθήλωσε τις αξίες της γνώσης, της δουλειάς και της δημιουργίας. Κατάργησε την τιμωρία και θεσμοθέτησε τον παρασιτισμό και την ανικανότητα.
Ο Νίκος Μαρκάτος όσες φορές του διέθεσε τις δυνάμεις του το σύστημα τον απέβαλλε. Δεν μπορούσαν οι ανίκανοι και οι κάθε διαμετρήματος απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου να δεχτούν τη συνεισφορά του Μαρκάτου.

Σήμερα, επειδή είναι θλιβερό έως εγκληματικό άνθρωποι με γνώση και ικανότητες να μένουν στο περιθώριο και να επιτρέπουν την επερχόμενη ληστεία, ο Νίκος Μαρκάτος διεκδικεί το δημόσιο λόγο της γνώσης μέσα στη Βουλή.
Ποιό το διακύβευμα των εκλογών της 6ης Μαϊου;
Είναι η καταλήστευση του ελληνικού λαού: τόσο των κόπων του, όσο και της αξιοπρέπειάς του. Είναι η παροχή όσων πλουτοπαραγωγικών πηγών μας απομένουν, χωρίς όρους, σε μια εγχώρια συμμορία και στα αφεντικά τους. Είναι το μέλλον της δημιουργίας και της αξιοπρέπειας της χώρας. Αυτή τη συνταγή πρέπει να τους τη χαλάσουμε.
Αν είναι να περάσουμε άσχημα, ας είμαστε αυτοί που θα ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου να ξεσηκωθεί ο νότος της Ευρώπης. Να διώξουμε τους οσφυοκάμπτες υπαλληλίσκους και να διαπραγματευτούμε με τη σοβαρότητα που δικαιούμαστε, χωρίς μισόλογα.
Ποιά θεωρείτε τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Στον επιστημονικό τομέα έχω να σας πω αρκετά, τα οποία δυστυχώς δεν έχουν αξιοποιηθεί στη χώρα μας, γιατί η ίδια η ηγεσία της δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ. Για παράδειγμα είναι γνωστή η συμβολή μου στον τομέα αντιμετώπισης τεχνολογικών ατυχημάτων μεγάλης κλίμακας καθώς και φυσικών καταστροφών, ιδιαίτερα δασικών πυρκαγιών.

 Όμως είμαι εξίσου περήφανος για όσα έγιναν κατά τις δύο Πρυτανικές θητείες μου στο Πολυτεχνείο. Το ΕΜΠ ανοίχτηκε στην κοινωνία όσο ποτέ άλλοτε. Πρωτοστάτησε σε πλήθος πρωτοβουλιών που κάποιες στη συνέχεια ξεφούσκωσαν και κάποιες άλλες ενσωματώθηκαν στο υπόλοιπο γίγνεσθαι, αλλά είμαι περήφανος που συνέβαλα στη γέννησή τους. Να σας πω για το Τεχνολογικό Πάρκο Λαυρίου, την Έκκληση της Ακρόπολης, τη Συνάντηση των Αθηνών, τις προσπάθειες για το Πανεπιστήμιο της Αλεξάνδρειας, το Ερευνητικό Κέντρο στο Μέτσοβο, τις πρωτοβουλίες για το ηλεκτρικό αυτοκίνητο, τα μεταπτυχιακά προγράμματα, τις υποτροφίες και την ανάπτυξη της ψηφιακής υποδομής του Ιδρύματος . Είμαι ιδιαίτερα περήφανος για το έργο αυτό, και γι αυτό εξάλλου είμαι ο μόνος αν δεν απατώμαι που έχω τόσο αναλυτικό βιογραφικό στο διαδίκτυο: http://www.markatos.gr/124761177
Ιεραρχείστε τα σημαντικότερα προβλήματα της περιφέρειάς σας
Είναι γνωστά τα προβλήματα της Αθήνας. Η εγκατάλειψη και η προχειρότητα την έχουν θέσει σε πολύ δυσχερή θέση. Δώσαμε τα τελευταία χρόνια πακτωλό χρημάτων για να εξωραΐσουμε την επιφάνεια και μόνον αυτό. Κερδοσκοπήσαμε με τις γειτονιές νυκτερινών κέντρων που φύτρωναν σα μανιτάρια στις, με τη φροντίδα κάποιων, υποβαθμισμένες περιοχές της πόλης.
Αντιμετωπίσαμε τους μετανάστες σα μίασμα και δεν κάναμε καμία σοβαρή προσπάθεια να τους αφομοιώσουμε - κρίμα στη δύναμη του πολιτισμού που λέμε ότι έχουμε χαρίσει στην ανθρωπότητα.
Δεν πήραμε καμία απόφαση αν αντιλαμβανόμασταν ότι υπήρχε "πολιτικό κόστος". Έχω διατελέσει δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα και γνωρίζω αρκετά καλά την κατάσταση. Η Αθήνα θα εκραγεί αν δεν λάβουμε μέτρα με τόλμη και φαντασία.

Ποιό είναι το μότο σας;
Το μότο μου είναι μια παράφραση μιας φράσης του Καζαντζάκη από την "Ασκητική":
Εμείς μονάχοι μας πρέπει να σώσουμε τη χώρα. Αν δε σωθεί, εμείς φταίμε!
Δεν έχουμε ξύλινο λόγο, ούτε υποσχέσεις. Μάλιστα, έχουμε εκθέσει όλο τον προβληματισμό μας σχετικά με το μότο, στο διαδίκτυο: http://www.markatos.gr/125288636
Πώς φαντάζεστε την 7η Μαϊου;
Τη φαντάζομαι μια νέα ημέρα. Φαντάζομαι το δικομματισμό στο περιθώριο, και ένα νέο σκηνικό με νέους και ικανούς ανθρώπους με γνώση και δυνατότητες, να περνάνε την είσοδο της Βουλής και να συζητάνε, πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, με γνώμονα το μέλλον του τόπου, όχι όμως ως αντιπρόσωποι συγκρουομένων συμφερόντων μεγάλων οικογενειών και επιχειρήσεων, αλλά ως πατριώτες.
Επίσης φαντάζομαι πολλούς να ανησυχούν.

 Άνεργος-Δυσαρεστημένος (από την πολιτική που άσκησε και η ΝΔ)-Αγανακτισμένος-Aναποφάσιστος-Aπολυμένος-Φοβισμένος πολίτης μπρος σε ένα αβέβαιο μέλλον-Απέχων ενσυνείδητα από την εκλογική διαδικασία. Διαφορετικές περιπτώσεις, που συναθροίζουν όμως μια πλειοψηφία με κοινά χαρακτηριστικά και προμηνύουν (τουλάχιστον δημοσκοπικά) μια εκλογική συμπεριφορά καταψήφισης των δύο μεγάλων κομμάτων. Πώς τους πείθετε ν᾽αλλάξουν γνώμη;
Έχει γραφεί επανειλημμένα ότι η αποχή είναι στην πραγματικότητα ψήφος στα δύο πρώτα κόμματα. Αν αυτή είναι συνειδητή πράξη, τότε πρέπει να καταπολεμήσουμε το περιεχόμενο που γεννά αυτή τη συνείδηση. Εντάξει, μέσα σε όλα κατάφεραν να μας δημιουργήσουν ενοχές. Το "μαζί τα φάγαμε" δεν ήταν αποστροφή του λόγου ήξερε καλά τι μήνυμα ήθελε να περάσει το πολιτικό παχύδερμο που τον εξέφερε. Όμως οι πολλοί ίσως τσίμπησαν τα ψίχουλα, ενώ η συμμορία κυριολεκτικά θησαύρισε.
Έχω λοιπόν να τους πω ότι ο στρουθοκαμηλισμός δεν διώχνει τον θηρευτή. Έχω επίσης να τους πω, να μην περιμένουν από κανέναν να τους αλλάξει τη ζωή. Φάνηκε καθαρά, πως ζωή που αλλάζει με παροχές χωρίς αντίκρυσμα και δουλειά, αργά ή μάλλον γρήγορα καταστρέφεται.
Έχω, τέλος, να τους πω ότι το "όλοι ίδιοι είναι" που χρόνια τώρα μας φυτεύουν στο κεφάλι τα μέσα μαζικής εξημέρωσης, δεν είναι αλήθεια. Υπάρχουν και κάποιοι που αξίζει να τους πιστέψουμε όχι ως σωτήρες, αλλά τουλάχιστον ως σοβαρούς και ικανούς να το παλέψουν.
Αν είναι να "περάσουμε δύσκολα", όπως μας τρομοκρατούν ότι θα γίνει, ας περάσουμε αλλάζοντας την ιστορία της Ευρώπης ή, τουλάχιστον, αγωνιζόμενοι με αξιοπρέπεια. Το χρωστάμε στα παιδιά μας.
Ποιό το πολιτικό σας πρότυπο;
Ο Καστοριάδης. Και σας παρακαλώ μη μου πείτε πως δεν ήταν "πολιτικός".
Υπάρχει μια εικόνα από αυτή τη νέα σας προεκλογική εμπειρία που δύσκολα θα ξεχάσετε;
Υπάρχει. Η θερμή υποδοχή που έλαβα στους "Ανεξάρτητους Έλληνες". Ήταν πραγματικά συγκινητική.
Η υπέρβαση της εμφυλιοπολεμικής ορολογίας περί "προοδευτικού" και "συντηρητικού" δεν μετριέται στα λόγια, αλλά στην πράξη. Όσο και αν καπηλεύτηκε τις λέξεις, το ΠΑΣΟΚ μόνο "Σοσιαλιστικό" δεν υπήρξε από το Σημίτη και μετά. Η αποδοχή μου από τους "Ανεξάρτητους" είναι χαρακτηριστική αυτής της υπέρβασης. Είναι ένας αέρας άλλης εποχής. Ο,τι και να γίνει, αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ.