της Γιώτας Κωνσταντιντίδου
Σαν μια εσώτερη ανάγκη, σαν κάτι
από μέσα να ήθελε να ξεσπάσει από καιρό. Άλλοτε βίαια και λυσσασμένα
προκαλώντας μεγαλύτερο κακό και άλλοτε ομαδικά, δημιουργικά με χαμόγελα και
τρελές ιδέες.
Εθελοντές, οι περισσότεροι
απ’ αυτούς μαθητές από σχολεία της πόλης, ξυπνούν νωρίς και ξεκινούν να
αλλάξουν τη γκρίζα και μουντή εικόνας της πόλης αυτής. 
Στα δικά τους μάτια, η
Θεσσαλονίκη είναι ζωντανή, ηχηρή, πολύχρωμη και ανανεωτική. Βάφουν, καθαρίζουν τις στάσεις τις πόλεις και
αφήνουν το δικό τους αισιόδοξο μήνυμα.
Απορίες και αμφιβολίες πάντα
ανακύπτουν στο κατά πόσο ο εθελοντισμός αντικαθιστά τους ιθύνοντες αλλά τελικά
στην ανάγκη για αλλαγή δε φαίνεται τίποτα να εμποδίζει.
«Ελάτε όλοι μαζί να αλλάξουμε την πόλη μας».
«…παγκόσμια πόλη ελληνική /
αρσενική σαν το βαρδάρη της / σαν τα ρεμπέτικα τραγούδια και τα καλντερίμια της
/ γυναίκα σαν την απεραντοσύνη / και σαν τον ήλιο στον φιλόξενό της κόλπο /
μεθυστικά όταν βασιλεύει…», Τόλης Νικηφόρου
