Το γρήγορο φαγητό δεν έχει τις ρίζες του στο μοντέρνο τρόπο ζωής, του δυτικού ανθρώπου, ο οποίος επιθυμεί να ζει σε γρήγορους ρυθμούς. Αντίθετα, είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο το οποίο υπάρχει από την αρχαιότητα. Μερικά παραδείγματα ακολουθούν:
.jpg)
Στην αρχαία Αθήνα, η πίτα με το παστό ψάρι ήταν το καθημερινό κολατσιό. Το γρήγορο φαγητό στην αρχαία Ρώμη ήταν το ψωμί με την ελιά. Στην Μέση Ανατολή τα αντίστοιχα γρήγορα φαγητά θεωρούνται τα νουντλς και τα φαλάφελ. Στη Μεγ. Βρετανία το παραδοσιακό φαγητό ψάρι με πατάτες (fish and chips), που παρεπιπτώντος είναι και fast food, ήταν διαδεδομένο από τον 18ο αιώνα.
Από τις αρχές του 20ου αιώνα με την συνεχή αναζήτηση γρήγορου και φτηνού φαγητού επεκτάθηκαν διάφορες αλυσίδες εστιατορίων σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 1912 άνοιξε το πρώτο εστιατόριο γρήγορης εστίασης στη Νέα Υόρκη, το οποίο είχε ως σύνθημά: "Λιγότερη δουλειά για την μητέρα", ενώ το πρώτο εστιατόριο McDonald's άνοιξε το 1948.
Σε τί οφείλεται όμως η ραγδαία αύξηση και διάδοση των εστιατορίων αυτών; Η απάντηση βρίσκεται στο τρόπο που ζει ο άνθρωπος σήμερα, στους γρήγορους ρυθμούς των πόλεων, στη μείωση του ελεύθερου χρόνου αλλά και στην κρίση που έχει επέλθει στο θεσμό της οικογένειας. Δεν πρέπει να είμαστε κατά των εστιατορίων και των φαγητών αυτών, αλλά επίσης δεν πρέπει να τρώμε μόνο από τέτοια μέρη. Το παραδοσιακό και το σπιτικό φαϊ έχουν και αυτά την αξία τους, όντας υγιεινά.
