και συνεχίζεται...

Έξι η ώρα το απόγευμα και το σύνθημα έχει αρχίσει: τυμπανάκια, κατσαρόλες, ό,τι μπορεί να κάνει θόρυβο, αρχίζουν να κτυπούν με ρυθμό. Η Υ.ΜΕ.Τ ήδη έχει στηθεί παρατεταγμένα κατά μήκος της πλατείας του Αγνώστου Στρατιώτη και μπροστά 100 άτομα ξεκινούν τη διαμαρτυρία. Πιό πίσω, στο απέναντι πεζοδρόμιο,
στη σκηνή των "300" ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται πολύς, βάζοντας την υπογραφή του στα κοινά ψηφίσματα. Στα σκαλοπάτια κυρίες των Αθηνών προσκαλούν το κόσμο να ανέβει στην Αμαλίας για να ξεκινήσει το "μπούγιο".

Κάτω στη πλατεία Συντάγματος κυριαρχεί το αδιαχώρητο. Πραγματικά. Αριστερά και δεξιά πλανόδιοι πωλητές έχουν βρεί την ευκαιρία να βγάλουν το μεροκάματό τους (και όχι μόνο) πωλώντας με το κιλό ξηρούς καρπούς, λουκουμάδες, καλαμπόκια, σουβλάκια και άλλα κρεατικά, ευωδιάζοντας τον  αθηναϊκό ουρανό με τη μυρωδιά που ονειρεύεται κάθε πεινασμένος - όχι όμως και κάθε πικραμένος.
Στα δύο παρκάκια εκατέρρωθεν του συντριβανιού της πλατείας έχουν στήσει γύρω στις 20-30 σκηνές οι "Αγανακτισμένοι" οι οποίοι νυχθημερόν φυλάττουν τον αγώνα τους.
Είναι άξιο καταγραφής το γεγονός οι κατασκηνωτές και αγωνιστές έχουν δημιουργήσει ομάδες κατασκήνωσης: ομάδα περιφρούρησης κλπ.

Ακόμα και τα σκουπίδια είναι διαχωρισμένα προς ανακύκλωση σε αντίστοιχους κάδους!
Ήδη έχουν περάσει πολλές μέρες αγανάκτησης.

Στο Μαξίμου, άραγε, ακούν;